Zia Caterina

Het is prachtig weer en we besluiten route 3 van ‘Momo’ te wandelen. Die komt ook op Piazzale Michelangelo, en zoals gisteren gemeld: met de zon in de rug zal het uitzicht hier vandaan over de stad schitterend moeten zijn.

En dat blijkt ook zo. Als we de misschien wel honderd treden vanaf Torre San Nicollò aan de Lungarno Torrigiani naar Piazzale Michelangelo hebben bedwongen, is het uitzicht in de ochtendzon fantastisch. De Duomo, het Palazzo Vecchio, Basilica Santa Croce, de Arno met haar ponti bruggen… prachtig.

We gaan nog hoger naar de Basilica di San Miniato al Monte. Hiervandaan nog wijdere vergezichten. In de kerk lijkt een doopsel aanstaande. Families verzamelen zich netjes uitgedost voorin bij een doopvont, de priester begroet de kerkgangers en iedereen lijkt uitgelaten.

Buiten vóór de basiliek staat een bijzonder vrolijk uitgedoste dame. Dat blijkt Zia Caterina Tante Katrien te zijn. Nadat haar man -taxichauffeur- in 2001 aan kanker is overleden heeft zij zijn beroep voortgezet met een speciale missie. Gratis vervoer van kankerpatiënten naar het ziekenhuis in haar kleurrijke taxi waarbij ze afleiding, plezier en support probeert te geven aan haar passagiers tijdens hun strijd tegen de ziekte. Hoe mooi is het dat iemand zich zo volledig hiervoor inzet. Een prachtig initiatief waaraan we graag een kleine bijdrage doneren.

We vervolgen route 3, die zich geheel aan Oltrarno de andere (zuidelijke) kant van de Arno bevindt. Deels weer door de wijk San Frediano waar we eergisteren liepen, plus Santo Spirito, San Niccolò en het reeds bezochte Piazzale Michelangelo.

We slenteren door de prachtige straatjes en over de pleinen. Bij Caffè Santo Spirito nemen we een caffè, met een cannolo en een aragostina. Daar zijn we wel aan toe na al die treden op èn neer. Later lopen we de honderd jaar oude panificio bakkerij S.Forno binnen, een en al vintage. Men heeft biologische producten, van brood tot pasta en diverse toebehoren. Er heerst een heerlijke gemoedelijke sfeer ondanks de drukte. Veel Italianen kopen hier, en dat is een goed teken. We bestellen wat te eten dat we in de winkel aan een tafeltje gebruiken, om te kunnen genieten van de sfeer. Ik mag zelfs foto’s maken in de bakkerij.

Daar doet men sowieso niet moeilijk over. Overal waar ik het keurig vraag mag ik ‘in de keuken kijken’. Het lijkt wel of men er trots op is dat je belangstelling toont en de passie voor hun werk en producten spat er vanaf. La bellezza.

Het is zaterdag en dan zijn helaas ook sommige zaken dicht, zoals boekbinderij il Torchio. Jammer, want dat hadden we graag willen zien. Maar het is hoe dan ook een mooie route, met veel authentieke winkels, nijverheid en restaurantjes. Genieten!

Elke keer als we op de terugweg fietsen over het kruispunt Lungarno Gugliemo Pecori Giraldi met de Ponte San Niccolò, laat een mago goochelaar zijn trucs zien aan de wachtenden voor een rood verkeerslicht. Je moet het maar doen tussen de uitlaatgassen, want een groot deel van de auto’s rijdt nog niet elektrisch. Na zijn act gaat hij met de pet rond tussen de wachtende auto's voordat het licht op groen springt. Hij haalt niets op. Maar hij blijft lachen. En hij staat er bij het volgende rode licht wéér, enthousiast en lachend.

Het is droog gebleven ondanks de voorspelling van regen in de middag en avond. We hebben weer geluk.

A domani Tot morgen.