Florentijnse gerechten

We zijn laat op en doen kalm aan vanmorgen. Jolanda heeft gelezen over een klooster aan de rand van de stad, het Certosa del Galluzzo, waar je rondleiding kan krijgen van een monnik over het plein, de kloostergang en je kan ook de slaapvertrekken van de monniken zien en hoe ze leven. Dat lijkt ons wel wat om te ondernemen in de middag. Gedurende de openingstijden zou het hooguit wat miezeren maar overwegend droog zijn, is de verwachting.

Onderweg naar het klooster worden we overvallen door een hoosbui met hagel en onweer. In no-time staan de straten blank. We sluiten aan bij de auto's die aan de kant van de weg onder bomen enigszins schuilen voor de hagel. Knipperlicht en ruitenwissers aan. Het heeft met dit weer geen zIn om het klooster te bezoeken. We draaien om naar de camping.

Als het weer bijna droog is besluiten we in het centrum een restaurant te zoeken met typisch florentijnse gerechten. Met de reguliere buslijn 14, heen en weer. De shuttlebus van de camping stopt namelijk na 19.15 uur en voor 's avonds is weer regen voorspeld waardoor we geen trek hebben om te fietsen. Ik ga naar de infodesk van de camping om de bustijden en de beste uitstaphalte te vernemen. Dan blijkt het openbaar busvervoer vanmiddag in staking. Met de auto dus. De dame van de infodesk schetst de beste route om het centrum heen omdat je beboet wordt als je zonder vergunning het centrum in rijdt.

Onderweg passeren we Piazzale Michelangelo, dat op een heuvel prachtig uitzicht biedt op de stad. We stappen uit. Jammer dat het zo bewolkt is. De mooiste tijd om vanaf hier de stad te zien is 's morgens, met de zon in de rug. Misschien komen we nog terug. We rijden door tot de parkeergelegenheid bij Porta Romana.

We nemen een aperitivo bij La Cité Libreria Caffè, de hippe tent met veel boeken, waar we gisteren een blik binnen wierpen. De gasten zijn voornamelijk studenten. Veel achter hun laptop, sommige schrijven, schaken of hangen hevig verliefd in elkaar. Heerlijke muziek.

We eten bij Trattoria La Casalinga (de huisvrouw), dat voornamelijk florentijnse gerechten serveert. Het is druk en de bediening roept de bestellingen, het afruimen en dergelijke telkens naar elkaar. Met als gevolg een kakofonie aan geluid. Ongedwongen, geen opsmuk. We laten ons adviseren over de gerechten en komen uit op onder andere 'ribollita' een soep met bonen en zwarte kool, en fegato alla salvia lever mer salie. Het smaakt verrukkelijk. Als dolce fruit en torta della nonna, huisgemaakt taart met crème, amandelen en een harde korst bovenop. Zalig!

Op de terugweg zien we bij Piazzale Michelangelo Firenze 'by night'. Prachtig.

A più tardi Tot later.