Moederdag en Hu Firenze

Moederdag wordt in Italië ook gevierd. We zagen bij diverse panifici  bakkerijen lekkernijen liggen voor mamma. Mijn lief is natuurlijk niet mijn moeder maar zorgt altijd goed voor mij. Daarom zijn we vanmorgen samen bij het campingrestaurant gaan ontbijten. Wat eerlijk gezegd haar idee was. Vanavond hebben we daar ook heerlijk gegeten.

Morgen vertrekken we naar een volgende locatie. En omdat het vanmorgen regent pakken we nu het meeste al in.

Voordat we deze prima camping Hu Firenze verlaten, het volgende daarover.

Bijna dagelijks fietst hij langs. Een grote donkere man met een shirt of sweater aan waarop ‘sicurezza’ beveiliging staat vermeld. Altijd een grote glimlach en altijd een joviaal “buongiorno” vergezeld van een vriendelijke handzwaai. Drie dagen geleden stapte hij van zijn fiets. Voor een praatje. Hij komt uit Senegal waar de voertaal Frans is dus ons gesprek gaat in het Frans. Hij heet Mama. “Mama, come la mère?” “Oui, oui, Mama”. Of hij me nu in de maling neemt of niet, het blijft een vriendelijke man. Mama komt al vijftien jaar gedurende het zomerseizoen naar Florence om te werken; zijn vrouw en twee dochtens blijven dan achter in Senegal. Mama is één van de vier bewakers van de camping die de 24 uurs beveiliging verzorgen.

Sinds ons praatje is het dagelijks een joviaal “bonjour, comment allez-vous?”, met dezelfde brede grijns en vriendelijke handzwaai.

Naast de camping ligt een militair kamp. Daar merk je niets van behoudens tweemaal per dag als een militaire hymne gevolgd door het italiaans volkslied door de luidsprekers schallen.  Eenmaal ‘s morgens en eenmaal aan het begin van de avond. Geen vast tijdstip, het kan ’s morgens 8.00 uur zijn, maar ook 8.45 uur, en ’s avonds om 20.30 maar ook 18.05. Kennelijk houdt men er wisselende werktijden op na. Of wil de sergeant-luidspreker-bediener ’s avonds op tijd aan de cena avondeten en moet de sergeant-luidspreker-bediener ‘s morgens geregeld een kater uitslapen? Bij het horen van het italiaanse volkslied Il canto degli Italiani Het lied van de Italianen zie ik altijd de Azzuri het italiaans voetbalelftal voor me die met z’n elven vol overgave het lied zingen en de laatste regel zelfs uitschreeuwen, om zichzelf en elkaar op te peppen voor de wedstrijd: Siam pronti alla morte, l’Italia chiamò wij zijn tot de dood bereid, Italië roept! Passie.

Er zijn altijd regels, om het leven met elkaar een beetje orderlijk te laten verlopen. Zo ook op een camping. Eén van de regels is verboden te roken in de bungalow. Een sticker bij de ingang maakt dat nog eens extra duidelijk. Maar dat geldt kennelijk niet voor diverse schoonmaaksters. Het eerste wat die doen als ze bij een bungalow komen is een sigaret aansteken, die vervolgens continu in een mondhoek houden en dan aan de slag.

Andere regels zijn voor het verkeer. Over de hele camping staan borden die een maximum toegestane snelheid van 10 km per uur aangeven. Zeer te begrijpen voor een camping. En pijlen op de wegen voor de rijrichting op de één-auto-brede straatjes. Slim, om te voorkomen dat bij een tegenligger teruggereden moet worden. Maar deze verkeersregels gelden weer niet voor het personeel die in golfkarren voorbij scheuren van links naar rechts en van rechts naar links ondanks de aangegeven snelheidsbeperking en rijrichting.

Nu we het toch over de golfkarren hebben... Er rijden diverse golfkarren rond. Een bedlinnenbezorg-golfkar, een vuile-was-ophaal-golfkar, een afvalzakken-ophaal-golfkar, een slecht-ter-been-zijnde-gasten-rondleiding-golfkar, een aantal onduidelijk-waarom-golfkarren; maar de meest bizarre is de aan-de-zitting-geplakte-gezette-dame-met-stuurse-blik-golfkar. De aan-de-zitting-geplakte-gezette-dame-met-stuurse-blik komt niet van de zitting af. Dat doet ze niet. Nooit. Zij rijdt rond om de schoonmaaksters te instrueren, te controleren en te corrigeren. Als de aan-de-zitting-geplakte-gezette-dame-met-stuurse-blik iets niet bevalt roept ze een schoonmaakster bij zich of ze belt haar op. Je ziet de aan-de-zitting-geplakte-gezette-dame-met-stuurse-blik dan gebaren en wijzen waarop de schoonmaakster haastig de orders uitvoert. De aan-de-zitting-geplakte-gezette-dame-met-stuurse-blik scheurt nog het hardst van alle golfkarren. Van links naar rechts, van rechts naar links en van voor naar achter en weer terug. Onze bungalow ligt op een hoek en als er verschillende bungalows schoongemaakt moeten worden kan het druk zijn met rondscheurende golfkarren. De bedlinnenbezorg-golfkar komt van rechts, de vuile-was-ophaal-golfkar van achteren, de aan-de-zitting-geplakte-gezette-dame-met-stuurse-blik-golfkar weer van links bij onze T-splitsing. De aan-de-zitting-geplakte-gezette-dame-met-stuurse-blik heeft voorrang. Altijd. Althans, ze neemt het en de anderen schikken zich daarnaar. Maar bij de bedlinnenbezorg-golfkar en de vuile-was-ophaal-golfkar is het altijd spannend hoe het bij onze T-splitsing gaat verlopen. Meestal neemt één van hen een deel van onze tuin pal langs het boompje op de hoek en daarmee ontwijken beide behendig de aan-de-zitting-geplakte-gezette-dame-met-stuurse-blik-golfkar. Het gaat altijd goed. Een mooi schouwspel.

We gaan niet zeggen dat Hu Firenze een voortreffelijke camping en prima verblijf is want dan komen misschien nog meer mensen hierheen. Nee, dat gaan we niet zeggen.

Morgen dus naar een volgende locatie. Waarheen? Dat verneem je morgen.

A domani Tot morgen.