Campingtreintje

De camping beslaat een enorme oppervlakte. Het feit dat er twee grote zwembadcomplexen zijn, geeft dat al aan. Wij zitten zelf ruim een kilometer van de receptie, winkels (behoudens een klein supermarktje om de hoek), infopunt, etc. En het terrein kent een fors hoogteverschil. Daarom rijdt er een treintje, een 'locomotief' met twee wagons, waar een dertigtal personen in kunnen. Zonder opgeblazen zwembanden, boodschappentassen wel te verstaan. Als dat mee moet wordt het maximale aantal passagiers beperkt tot vijftien à twintig.

De campingwinkel geeft als service dat ze al het opblaasbaar spul, zoals banden, ballen, beesten en ander speelgoed, opblazen bij de uitgang van de winkel. Vandaar de volumes. Overigens lijkt het dat sommige gasten zelf ook aan de opblaasslang hebben gestaan....

Wij zijn ook een keer met het treintje naar boven gereden, naar onze mobilehome, toen we de eerste boodschappen haalden in de campingwinkel. Het is sneu te zien hoe snel sommige mensen een plekje willen veroveren als er een aantal wachtenden zijn. Wij konden nauwelijks normaal uitstappen.

Er zijn drie haltes over de camping. Eén er van is vier rijen mobilehomes achter ons. En het pad van de halte naar het zwembad loopt langs onze plek.
Het is een olijk gezicht als 's morgens elke twintig minuten een treintje leeg stroomt en de gasten richting zwembad trekken. Het is uit te tekenen: voorop lopen, of beter gezegd huppelen soms zelfs stuiteren de vier- tot acht- jarigen, enthousiast om het prachtige bad in te kunnen springen. Dan komt moeder die -vaak tevergeefs- probeert haar kroost tot rust te manen om te voorkomen dat ze struikelen of te vroeg te water raken. Soms duwt moeder een wandelwagen voort met een kruimel er in die totaal nog geen notie heeft van waterpret. Vervolgens vader, tijdens vakantie gebombardeerd tot pakezel. Boodschappentas, soms een koelbox, opblaasbaar speelgoed en de opblaasbare banden die de kinderen niet willen dragen, en de badlakens om de nek. Helemaal achteraan de puber die nergens zin in heeft.

Na het avondeten rijden we naar Il Palagio, nog geen vijf minuten hier vandaan.
We willen graag een wijntje proeven en een tafel reserveren voor morgenavond. De namen van de wijnen zijn bijzonder, net als de eigenaar: Gordon Sumner. Wie dat is? Zoek maar eens op.
Een heerlijke wijn in een heerlijke ambiance.
Morgen meer hierover.

A domani Tot morgen.