Negozi

We fietsen naar Sperlonga.
Jolanda wil graag een eind op het spiaggia strand lopen en ik zal een stuk met haar mee en dan omkeren naar Sperlonga om foto's te maken van enkele bijzondere negozi winkeltjes. Bij het spiaggia aangekomen blijkt het een kort zandstrand te zijn, dat vrij nat is. Dat is voor mijn sneakers niet handig, dus Jolanda loopt alleen.

Nou ja, alleen... het is vrij druk op het strand. Het is fine settimana weekend, dus veel italianen zoeken vertier aan het water. Dat trekt ook de nodige mannen met karretjes vol kleding, slippers/crocs, kokos, brillen, hoedjes, enz..

90% van het strand wordt geëxploiteerd door hotels, campings of verhuurders van ligbedjes en parasols.
Ergens is een basketbal basket in zee geplaatst. Verderop trotseert een jongen van een jaar of drie de golven op een opblaasbare scooter, voortgetrokken door zijn moeder.
Na ruim drie kilometer waden door het zeewater keert Jolanda weer om.

Ondertussen trek ik het trappendoolhof van Sperlonga in.
"Posso fare una foto? " Mag ik een foto maken? Elke winkelier antwoordt uitnodigend met "prego"  ga je gang. Sommigen poseren zelfs.
Prachtig, die kleine authentieke winkeltjes. Bij I Dolci del Casolare is de eigenaar druk bezig met de spuitzak om weer wat lekkers te maken. De twee gezette zusters van Sorelle Poco Poco hebben een kleine kruidenierswinkel alimentari, zeg maar een alimentarietje. Giuglia is druk met nieuw keramiek maken en de eigenaar van Nibu is nauwelijks zichtbaar tussen de enorme hoeveelheid accessoires. De uitstalling doet ook veel. Alle kleuren slippers op een rij op de vloer, een Vespa in de zaak of zelfs een halve boot. Hoe hebben ze die door de smalle steegjes naar boven gekregen? Voor internet wordt een fotoshoot gemaakt en de vegers zorgen voor opgeruimde steegjes.
Bij één van de negozi staat het volgende treffende opgetekend: 'prova le nostre specialità e non ci lascerai mai più' probeer onze specialiteit en je vergeet ons nooit meer.
Alles met passie en kwaliteit. La Bellezza.

We ontmoeten elkaar weer bij Bar Galli voor een caffè.
We halen wat brood bij de supermarkt en peuzelen dat heerlijk op op ons balkon van Valeri's Country House.

Na de siësta fietsen we voor het laatst richting Sperlonga.
Jolanda telt 217 treden om bij het Piazza Libertà te komen. Daar nemen we de aperitivo weer bij Antico Caffè Trani. Daarna dwalen we als afscheid van en door het mooie Sperlonga. Om acht uur gaan we naar het gereserveerde tafeltje bij Osteria di Mare Ricciola Saracena, visrestaurant Saraceense makreel (vrij vertaald). Het heeft een aantal jaar vermeldingen gekregen in de slowfood gids van italie.
Ons tafeltje staat in een steeg. Erg gezellig.
Het eten is bijzonder. Zie de foto's. Samen met Amyclano, de droge witte wijn uit de streek, is het werkelijk verrukkelijk, in een prachtige ambiance.
La Bellezza

Alla prossima Tot de volgende keer