Tuinboonburcht

Bij het ontbijt kiezen we vanmorgen geen plek bij de dreunende bas, maar een tafel in de serre, aan de voorkant van het gebouw. Uitkijkend over de akkers en de bergen.

In Posada nemen we de caffè.
Een nonna loopt  ons vooruit. Gezien de kleur van haar kleding en de vier rozen in haar hand, had ze een duidelijk doel vanmorgen.
De serveerster achter de toonbank was erg kortaf. Dat wordt geen fooitje vandaag.

Castello della Fava, de Tuinboonburcht. Centro storico van Posada is op de hellingen van een berg gebouwd waar bovenop Castello della Fava staat. Daarvan is alleen de toren nog intact. Na 282 treden zijn we door het dorp en in de toren op de bovenste verdieping.
Nog 12 treden te gaan op een steile metalen trap naar het platform bovenop de toren. Die zijn een uitdaging, niet alleen vanwege de smalle opening bovenaan, maar vooral door de enorme windtrek die alles naar boven zuigt. Vooral dames komen handen tekort. Allereerst vliegt het haar recht omhoog. Met één hand de ladder vast houden en met de ander het haar in model te krijgen.... Dat lukt niet. Dan gaan de shirts en vooral de rokken of jurken door de sterke wind omhoog. Paniek.... de ladder..., mijn haar...., mijn rok...
Als de dames weer afdalen lijkt het bij sommige vrouwen een Hunkemöller modeshow.
Net als de meeste mannen wend ik discreet het hoofd af.
Bovenop het platform van de toren is een schitterend uitzicht over de kust en het achterland.

In de smalle steegjes van centro storico nemen we een focaccia op een heel smal terrasje. Op gegeven ogenblik komt een groep van acht Hollanders aangelopen. "Die krijgt beoordeling 3" zegt een vlotte dertiger, wijzend op de gelegenheid tegenover die waar wij zitten. En dan knikkend naar de Bar waar wij zitten "Deze is beter, maar buiten is het vol". "Ik wil buiten zitten" zei de nestor van de groep, wijzend naar de overkant die aan de achterzijde een terras heeft. En toen begon de discussie. De één wil dit, de ander beargumenteert dat, enzovoort, enzovoort. Een kolderiek tafereel met een kakofonie aan geluid.
"Jullie lijken wel Italianen" roep ik hen lachend toe. Waarop iemand uit de groep reageert: "De moeder is Italiaanse..." Aangevuld door een ander die naar de nestor wijst: "En hij is een eigenwijze Zeeuw....".
Uiteindelijk wint de Zeeuwse nestor.

Omdat het weer vandaag prima is, op een stormachtige wind na, rijden we wederom naar Capo Coda Cavallo voor het uitzicht.
En dat is fantastisch. De eilanden voor de kust zijn goed zichtbaar en in de baai liggen zeventien boten voor anker. De stranden lijken goed vol.

De rest van de middag luieren we bij het zwembad. Vallen In slaap (B) of zwemmen (J).

Voor het eten maak ik de ruiten van de auto schoon. Alle Sardijnse stof en insektenresten eraf.
We maken alvast één koffer klaar voor ons samen voor de overnachting op de traghetto veerboot morgenavond. Op de heenreis waren twee koffers toch teveel gesleep.
Ook de andere koffers worden al grotendeels klaar gemaakt zodat het morgenochtend alleen maar inladen is.