Traffico

Vanmorgen afscheid genomen van Massimo, die inging op mijn uitdaging om voor ons en de twee andere vertrekkende gasten piano te spelen. Prima gastheer.

In grote delen van noord Italië wordt dermate onweer verwacht dat code geel is afgekondigd. De kuststrook bij Ligurië en Toscanse zou daarvan verstoken blijven, vandaar dat we daar ons volgende verblijf hebben geregeld. Camping Bosco Verde in Torre del Lago Puccini vlakbij Viareggio. Daarover later meer.

Eerst Italianen in het verkeer. Traffico.

Roekeloos, onverantwoord, idioot… ik weet niet welke daarvan het beste past bij Italiaanse chauffeurs. Waarschijnlijk alle drie.

Knipperlichten worden nauwelijks gebruikt. Bij het wisselen van rijbaan, ritst men het liefst pàl voor een andere auto in; en met pal bedoel ik één à anderhalve meter. Als verkeersborden een steeds lagere maximale snelheid aangeven vanwege aankomende wegwerkzaamheden, matigen Italianen hun snelheid niet maar doen juist het tegenovergestelde: steeds harder rijden want je wil toch zo ver mogelijk vooraan komen?

Ik ben overtuigd dat bumperkleven als één van de bijzondere verrichtingen in het lespakket zit van italiaanse rijschoolhouders, zo vaak gebeurt dat.

Het toppunt is de provinciale weg oprijden vanaf een invoegstrook. Oké, die invoegstroken zijn kort, maar gezien het rijgedrag moet het ongeveer als volgt gaan: je rijdt de invoegstrook op, ademt diep in, houdt de adem vast, geef het stuur een ruk naar links, sla de handen voor de ogen, breng je hoofd zo ver mogelijk naar de schoot, rijd maximaal 50 km/u want dan komt de eventuele klap niet zo hard aan. Als er vervolgens binnen 30 seconden geen gekke dingen gebeuren, buiten piepende remmen en claxonnerende medeweggebruikers om dan, mag je weer uitademen, de ogen openen en gas geven. Zo ongeveer dus.

We wisten dit natuurlijk al maar het is toch weer even wennen.

Na het verlaten van het Comomeer rijden we via de Po-vlakte en de noordelijke Apennijnen naar de kust bij La Spezia en vervolgens zuidwaarts langs de marmergroeven bij Carrara richting Viareggio. Ook bij deze route verrast onze Navigatie-Nel ons met haar uitspraak zoals Bellooonje Bologna en Tordèllukko Torre del Lago. We schieten geregeld in de lach.

We hebben een mini bungalow. Slaapkamer, badkamer en keuken buiten op de veranda. Even wennen maar de afwisseling is één van de leuke aspecten van onze reis.

We fietsen naar Viareggio. Lekker weer even bewegen na zo’n autorit. De Viale Regina Margherita is een lange boulevard waar een grote verscheidenheid aan mensen loopt. Voor de meesten geldt: zien en gezien worden. Wel vijf Douglas-schappen aan verschillende parfumluchten komen voorbij.

De negen kilometer terug naar de camping gaat grotendeels over een autovrije weg door bos en langs vele campings.

Terwijl de rustige en soms zwoele klanken van Chiara Civello via onze playlist door de rockbox-speaker klinken spelen we rummikub (Jolanda wint natuurlijk weer), maken we het reisverslag of pakken de e-reader.

Ciao, ciao.