Het leven in Olcio

Vandaag trekken we er niet op uit, althans niet buiten het dorp. We pakken de opvouwbare stoeltjes, twee flesjes water en de e-readers, en lopen naar het spiaggio strandje aan het water.
In de milde ochtendzon laten we het leven volledig aan ons voorbij gaan en verdwijnen in onze fictieve werelden van Baantjer en Dan Buthler.
De zingende vogels en het rustig kabbelende water op de achtergrond. In de verte blaft een hond en de kerkklokken doen elk half uur hun ding.

Totdat mijn schrijver zeer gedetailleerd een sectie op een lijk beschrijft. Tja, dan haak ik af, met de kriebels over mijn lijf. En ik ben weer terug in de realiteit. De wind is gaan liggen, het water is rimpelloos. Twee zwanen glijden geruisloos voorbij.

Ik pak de onlangs aangeschafte GPO. Een middenklasse verrekijker die we met forse korting konden aanschaffen bij een evenement van Cameraland, mijn favoriete fotozaak. Ik tuur aan de overkant de westoever af. Vassena, het dorp waar we op uitkijken, lijkt net zo verstild als Olcio. Een motorboot met drie personen er in onderbreekt de rust op het meer. Ik ga verder met Baantjer, het sectie-deel overslaand.

Een watervliegtuig landt op het water en maakt bulderend een doorstart. Nog geen twee minuten later herhaalt dit zich. Zou de piloot les krijgen? Of misschien examen doen? Het vliegtuigje verdwijnt vervolgens noordwaarts.

De kerkklokken luiden uitgebreid mezzogiorno 12 uur. Het lijkt het sein voor werklui om te stoppen met werken want binnen vijftien minuten stroomt het terras van naastgelegen restaurant Aquaduulza vol. Alle twaalf tafels op het terras zijn bezet. Deze eetgelegenheid serveert dan ook pranzo lavoro voor € 13. Goed eten tegen schappelijke prijs. Eetgelegenheden met deze speciale werklui-lunches kom je geregeld tegen in Italië.

Mezzogiorno is ook voor veel Italiaanse mannen het moment om naar een lokaliteit te gaan en elkaar te ontmoeten. Het dagelijkse nieuws, de roddels en sport bespreken, voordat ze thuis de pranzo lunch gebruiken en siësta houden. Deze typisch Italiaanse traditie zien we ook bij gelateria Rolly als wij daar een koffie met brioche nemen. Ook Massimo verschijnt daar om -na plaats genomen te hebben aan de bar- met dorpsgenoten te kletsen.

Vanmiddag houden wij een korte siësta.

Aan een andere Italiaanse gewoonte doen we ook graag mee. Aperitivo. Vanaf een uur of zes 's avonds een drankje voor het eten. In Italië altijd geserveerd met iets hartigs zoals chips, olijven, pizzahapjes, pinda’s, ham of salami.

Ristorante Aquaduulza heeft piatti regionali streekgerechten op de kaart. Dat willen we natuurlijk niet missen. Als primi piatti kiezen we Il risotto al sassella con fonduta di formaggio risotto met sassella (rode wijn) en kaas, en il riso in cagnone con pesce persico rijst met gebakken baars filet (uit Comomeer). Als secondi piatti valt de keus op la tagliate piemontese con lardo patanegra biefstuk met vet en gebakken aardappel, en il lavarello spinato alla griglia gegrild visfilet (uit het meer). Voor dolce toetje is geen plaats meer dus besluiten we met caffè.

Vandaag dicht bij ‘huis’ gebleven maar wel ondergedompeld in het italiaanse leven en gewoontes. Voor ons is dat een onderdeel van la bellezza de schoonheid die het land te bieden heeft.

Buona notte Welterusten