Vijftig tinten groen

Zon! Voor het eerst tijdens ons verblijf in Umbria is er zon als we opstaan. Het ziet er direct vriendelijker en zomers uit. Wat heerlijk. We trekken onze zwemkleding aan, pakken een handdoek en bovenal: de badmuts. We lopen naar het infinity zwembad. Het bad is onverwarmd, en de zon heeft het nog niet kunnen opwarmen zo vroeg in het seizoen. Trouwens, de zon was er überhaupt niet de laatste tijd. De buitentemperatuur is 12°C maar het frisse windje maakt de gevoelstemperatuur hooguit 8°C. Jolanda ligt het eerst in het water, dan volg ik. K k k k koud! Mijn voeten voelen als ijs. Mijn lijf went wel maar mijn voeten voelen kouder en kouder. Alsof ik in een vriezer sta. Even het zwembad uit om de camera in te stellen op 10 seconden, voor het fotomoment en snel het water weer in. Daarna geloof ik het wel. Jolanda trekt nog een paar baantjes. We zijn wel wakker.

We zwaaien Marianne en Matthijs uit, die naar de regio Abruzzo vertrekken.

Als wij bij de campingbar onder het genot van caffè de plannen maken voor de volgende stop laten we ons leiden door de weersvoorspelling. Aan de kust van Abruzzo wordt volgende week mooi weer verwacht. Dus wij gaan (ook) die kant op. We boeken uiteindelijk bij Agriturismo Villa Vetiche in Rocca San Giovanni. Op naar de trabocchi ! 

Van Tor Toricello is niets meer te bekennen, en een enkele mier voelt zich weer veilig om zich op ons terras te begeven. Als het maar bij enkele blijft.

Het is inmiddels een stuk warmer. We klappen de oranje ligstoelen uit en genieten van de zon, het geritsel van de bladeren, de vogels, het sporadische gezoem van een insekt en van het niets. Stilte. Absolute stilte. Geen maaigeluiden, geen campinggasten. Niets. Relaxed.

Nu de zon schijnt zien we op de berghellingen de verscheidenheid van de kleur groen: lichtgroen, lichter groen, nòg lichter groen, grijsgroen, geelgroen, bruingoed, donkergroen… enfin: vijftig tinten groen !

Voor het eerst sinds geruime tijd moet ik me weer insmeren met zonnebrandcrème. Wat heerlijk is dit. Jolanda valt in slaap en schrikt wakker bij “Ich will nicht stören...”. De Duitse buurvrouw van nummer 8 komt terug van een scooterrit met haar man en zegt het uiterst zachtjes en het lukt haar de voetstappen geruisloos te zetten, maar doordat haar zin de natuurgeluiden onderbreekt wekt ze Jolanda toch.

Rond half vier betrekt het weer. Maar wat is het een heerlijke dag zover.

We pakken alvast wat in om morgenochtend snel te kunnen inladen.

Rummikub tussenstand B 4 - J 3. Het gaat de goede kant op. Als het bij AZ straks ook de goede kant opgaat -minimaal twee goals verschil winnen- wordt het helemaal feest.

Alla prossima Tot de volgende keer.