Trabocchi

08.00 uur. We worden wakker door de wekker. Door de buitenluiken én de binnenluiken van de ramen te sluiten komt er geen streepje licht naar binnen. Ook nauwelijks geluid. Plus een heerlijk matras... we slapen heerlijk.

We ontbijten, laden in en de fietsen op. Bij het uitchecken vragen we naar de naam van de Agriturismo/camping. Vanwaar il collaccio ? Het blijkt 'slechte berg' te betekenen. De berg heeft veel gesteente waardoor er niets op te verbouwen valt. Wat men in het verleden ook probeerde. In de vijftiger jaren van de vorige eeuw werd de toenmalige boerderij dan ook verlaten. De huidige eigenaren konden het geheel goedkoop op de kop tikken en hebben er in de loop van de jaren een bloeiend bedrijf van gemaakt. Het is een prima accommodatie. Compleet, verzorgd, vriendelijk en behulpzaam personeel en een prachtig uitzicht.
Ook het restaurant Al Porcello Felice 'Bij het Vrolijke Varken', is van goede kwaliteit.

Op weg naar Abruzzo zijn op de SS685 na Norcia gedurende circa dertig kilometer veel wegwerkzaamheden. In tunnels, aan bruggen en aan het wegdek. Het is dan ook geregeld stoppen omdat beide rijrichtingen beurtelings over één rijbaan moeten.

Na Ascoli Piceno worden de bergen minder steil. De omgeving wordt glooiender en wijdser:  bergen worden grote heuvels. Als we de A14, die langs de kust loopt, opdraaien zien we de Adriatische Zee. De zon komt door en het warmt op.

Rond 15 uur komen we in Rocca San Giovanni. Circa twee kilometer van de kust. We bellen Silvana, een van de twee eigenaren van Agriturismo Villa Vetiche.
Zij geeft ons diverse tips wat betreft bezienswaardigheden en restaurants in de omgeving.

Na het inchecken en uitladen rijden we naar de kust om de trabocchi te bekijken. In Abruzzo zijn de meeste trabocchi bewaard gebleven.
Een trabocco werd gebruikt voor kleinschalige visserij. Het is een ingenieus gebouwde houten stellage dat vanaf de kust in zee is gebouwd en waar vanaf vissers grote netten in zee laten zakken en vervolgens weer ophalen om de vis te vangen. Sommige zijn nog als zodanig in gebruik, en de meeste hebben er een visrestaurant op gebouwd. Rond Rocca San Giovanni zijn een tiental trabocchi.
We nemen een aperitivo bij een gelegenheid aan het strand.

's Avonds rijden we naar het centro storico oude centrum van  Rocca San Giovanni. Het centrale pleintje Piazza degli Eroi laat een typisch Italiaanse dorps tafereel zien. De dorpsgenoten zitten druk pratend op bankjes voor de chiesa kerk en voor Torre campanaria, de klokkentoren of bij Bar Vittoria. Een zestal jongens van een jaar of 11 voetballen op het plein met een van de bogen van de loggia van het voormalige stadhuis als doel.
Op de Torre campanaria lopen de wijzers van de klok achter en luiden de zware kerkbellen te vroeg.

We eten bij Pizzeria il Coccodrillo, één van de adviezen van Silvana. Een mooie ervaring, maar dat verhaal voeg ik morgen toe.

A più tardi Tot later.