Supermario

Vandaag gaan we naar Pescara. Met circa 120.000 inwoners de grootste stad in Abruzzo en op een half uur rijden van ons.

We parkeren op de P voor het station. Vanaf daar tot aan het strand is een groot winkelgebied van een kilometer breed waarbij de deels autoluwe straten haaks op elkaar liggen, als een raster.
Eerst een caffè. We lopen naar binnen bij Emozioni Italiane omdat er veel italianen zijn; dan moet het goed zijn. En wat blijkt.... Meester Pâtissier Federico Anzellotti heeft internationale prijzen gewonnen. Dat willen we proeven dus nemen we een Crostanina alla Frutta en een Bigne' Nocciole bij de caffè.

We wandelen door de winkelpromenades... Via Roma, Via Firenze, Via Trento, Corso Umberto I. Wat opvalt is dat er weinig oude gebouwen zijn. Pescara is een mix van oud en nieuw. Wel netjes en verzorgd.

Voor de pranzo lunch zoeken we weer een gelegenheid waar veel Italianen zijn. Delicatessenzaak Alla Chitarra Antica in de Via Sulmona. De placemats geven de historie van het 58 jaar oude bedrijf. De huidige eigenaar is de tweede generatie. Hij is in het wit gekleed met een hoofddeksel als Supermario. Maar dan in het wit. Hij bedient èn entertaint zijn klanten.
Als ik wil bestellen praat Supermario zo snel italiaans dat ik voor de veiligheid in het Engels bestel: "two sandwiches please" De reactie is even adrem als verrassend: "sandwiches... sandwiches... you are in Italy! Where are you from?" "Olanda." Hij vraagt iets aan een collega die hem een duimdik boek aanreikt. Supermario pakt het aan en kwakt het op de toonbank waar het met een zware  plof voor mijn neus belandt. La Cucina d'Abruzzo luidt de titel.  "First read this, than order!" Humor....Geweldig.

Lachend corrigeer ik mijn bestelling "Vorrei due panini con cotto e formaggi, per favore".
Hij belooft er iets speciaals van te maken. We krijgen eerst twee dik gesneden broodjes met een half varken aan cotto. Daarna komen nog twee warme broodjes met crudo, formaggio e melanzana rauwe ham, kaas en aubergine.
Smaakt prima.
Voor dat, samen met twee flesjes water en twee caffè rekende Supermario mij € 12. Daarvoor laat ik mij graag in de maling nemen.

Veel bezienswaardigheden heeft Pescara niet. Vinden wij. De Ponte di Mare, een brug die met bijzondere lus is gebouwd over de monding van de rivier Pescara; valt tegen. En om nog naar de cattedrale te gaan protesteren onze voeten te veel.

We besluiten terug te keren naar onze accommodatie. Daar duiken we eerst het zwembad in. Laten we ons vervolgens opdrogen op een ligbed en vallen in slaap.

We lopen het halfuurtje omhoog naar centro storico voor een crodino. Het is half zeven, dus de Italianen zoeken elkaar op, nemen een aperitivo, of flaneren over de Corso Vittorio Emanuele.

Het was weer een prachtige dag.

A domani Tot morgen