Repubblica San Marino

Het is warm geworden de laatste dagen. Rond 30°C. Vannacht voor het eerst de ventilator aan gehad -op stand 1- om het behaaglijk te houden.

We gaan vandaag naar het ministaatje San Marino. Anderhalf uur rijden ongeveer.
Het oorspronkelijke San Marino is gebouwd op een grote berg. Heel toepasselijk Monte Titano genaamd (739 m). Aan één kant heel steile rotsen en aan de andere kant de bebouwing. Een drietal torens bovenop en daaronder een aantal ringen van vestingmuren met wachttorens en kantelen.

Zigzaggend met haarspeldbochten rijden we omhoog. Wij proberen zo dicht mogelijk bij het centro storico te komen. Uiteindelijk worden we door een in geel en zwart gestoken, grote, kale agent met zonnebril en een spiegelei vriendelijk doch dringend tegen gehouden en verwezen naar P9, de 9e etage van een parkeergarage tegen de berg.
Na 267 treden omhoog zijn we bij Porta San Francesco en lopen centro storico in.

Eerst een caffè. Schuin voor ons zit een moeder van een jaar of 90 met haar zoon aan een ijscoupe.
Oma heeft haar twee wandelstokken naast zich tegen de tafel geplaatst. Ze heeft een verkreukeld gezicht, gehoorapparaat en handen waar de aderen dik op liggen. Maar ze is ook geblondeerd, oorbel met glimmertje en grote hippe zonnebril, om door een ringetje te halen.Het is duidelijk een uitje. Ze genieten zichtbaar van de ijscoupe. Foto wordt gemaakt en gekeurd.
'La vida splendida' (het schitterende leven) van Tiziano Ferro klinkt door de speakers van de caffetteria.

We lopen verder omhoog, via de Cava dei Balestrieri (groeve voor kruisboogschutters) naar Il Cantone vanwaar prachtig uitzicht over de omgeving.
Bij 'In or Out' aan de Piazza della Libertà, nemen we de pranzo lunch. Piadina Zucchine grigliate e Squacquerone di Romagna en een Piadina Mortadella Burrata e Pistacchio di Bronte. De bediening is chagrijnige maar het eten smaakt prima.
Een Hollands stel van onze leeftijd zetelt zich bij het tafeltje naast ons. Ze krijgen de menukaart en bestuderen die van voor naar achter en van achter naar voor. Al mompelend tegen elkaar: "Te duur", "ken ik niet", "ziet er ook vreemd uit", "dat kost te veel", en meer van dat soort opmerkingen. Uiteindelijk bestellen ze twee porties frites en één portie kip nuggets. "Een goeie tent" wordt opgemerkt nadat hij de bestelling heeft door gegeven. "Ja" beaamt zij.

We bekijken het plein met het Statua della Libertà, het witte standbeeld van de Vrijheid, en Palazzo Pubblico, het parlementsgebouw. Dat is deels te bezichtigen. De vergaderzaal is imponerend.
San Marino's is belastingvrij. Het hoofdinkomen is toerisme. Dat is duidelijk te zien aan het winkelaanbod. Parfumzaken, juweliers, drankwinkels, horeca, speelgoed en souvenirs, maar ook veel wapens. Van steekwapens tot pistolen en van kruisbogen tot semi automatische geweren. Bizar. 
Door de winkels heen kijkend is het een mooie plaats.

We lopen door, naar Basilica del Santo en Rocca o Guaita, de Eerste toren. Mooi gebouw. Niet groot maar een perfect verdedigingswerk. Muren, kantelen, en een geweldig uitkijkpunt.
Langzaamaan slenteren we terug naar beneden.

San Marino, Leuk om een keer gezien te hebben, maar dat is het dan ook.

Eind van de middag zijn we terug en klaar om het zwembad weer in te gaan. Daarna weer de heerlijke hangmat.

Buone notte Goede nacht