Puur en aandoenlijk

Bij het ontbijt treffen we weer iets bijzonders. Op de schaal ‘geflügel, gevogelte’ ligt naast de kipfilet een onduidelijke vogel, wat volgens Jolanda gebraden parkiet moet zijn. Hûhh?

Het leuke aan ontbijtzalen is de verscheidenheid aan mensen. Schuin naast ons zitten twee mannen van rond de veertig tegenover elkaar aan een tafeltje. Beiden identiek gekleed. Een zwart poloshirt, maat O. Obesitas. En dat zit bij hen nog krap. Plus een zwarte Adidas joggingbroek. Altijd makkelijk want dat voegt zich naar elk figuur. En hùn figuur zijn ze al jaren geleden kwijtgeraakt. Hun nationaliteit kunnen we niet ontdekken, want ze wisselen geen woord met elkaar. En dan hun ontbijt. Dat is veel, van alles en nog wat en nog veel meer. Toen wij het ontbijtzaaltje betraden was hun tafeltje al vol en tijdens ons verblijf zijn ze nog drie keer langs het buffet gegaan. Inclusief meerdere broodjes parkiet.

We checken uit en zetten koers naar “Bazzel” zoals onze Navigatie-Nel Basel steevast noemt. Via Zwiterland met haar prachtige besneeuwde bergen komen we via Chiasso in Italië.

I T A L I A !

Op de radiozender R101 klinkt Tiziano Ferro’s Addio Mio Amore. Een prachtig nummer, zoek maar op YouTube. De radio gaat op hard. Heerlijk om zo La Bella Italia weer binnen te komen. En dan de tekst niet letterlijk nemen want “adieu mijn lief” past weer niet bij de gelegenheid.

Half vijf komen we aan bij B&B-Foresteria Casa Della Musica in Olcio aan het Comomeer. Eigenaar Massimo is een super enthousiaste gastheer die naast de exploitatie van de B&B organist is bij de kerk. Morgen speelt hij bij 2 begrafenissen. De vier kamers van de B&B hebben alle de naam van een componist. Wij verblijven in Mozart, op de 2e tevens bovenste etage. Het laatste deel is een smalle wenteltrap, daarom helpt Massimo een handje met de bagage, zie de foto.

Vanaf het balkon hebben we een schitterend uitzicht over het Comomeer en de omliggende bergen. Maar dat jullie zien jullie morgen.

We eten bij de lokale Trattoria Villa Maggio aan het Comomeer. Een trattoria is eenvoudige eetgelegenheid in huiselijke sfeer. Zo ook hier. Als we binnen komen zijn er drie andere -ogenschijnlijk lokale- gasten die elk aan een eigen tafel zitten en tijdens het eten tv kijken. De Trattoria wordt gerund door de 85 jarige (!) Lucia (kok) en Giugliano (bediening). Het menù del giorno bestaat uit antipasto, primo piatto, secondo, contorno, dolce en caffè plus water en wijn. Het smaakt ons prima en we genieten van de hele sfeer. Het geheel maakt het puur en aandoenlijk. Een prachtige belevenis.

Als we voldaan en een bijzondere ervaring rijker weer vertrekken is de laatste andere gast aan tafel in slaap gevallen.

A domani tot morgen.