Opera

Terwijl we gisteren bij Pizzeria Annunziata genoten van de aperitivo, ontdekten we aan de andere kant van de straat een alimentari kruidenier: SuperCoal. Die was ons niet eerder opgevallen. Vanmorgen lopen we de 500 meter naar SuperCoal voor enkele boodschappen. Het blijkt groter dan van buitenaf verwacht. De toonbank staat op een blok safeloketten. De vriendelijke eigenaar geeft aan dat op deze plek vroeger een bank is gevestigd. Hier ook al.

Alle dagen dat we in Agriturismo Breda verblijven hoorden en zagen we hem al in de verte. De blauwe tractor op rupsbanden. Bij diverse akkers en olijfboomgaarden ploegde of maaide hij de steile velden op de heuvels en bergen. Met normale banden heb je geen grip. De rupsen piepen en ratelen. Zwoegend knarst de tractor zich een weg omhoog, of puft piepend bergaf.

Teruglopend van SuperCoal zien we hem van dichtbij. De tractor wordt na een maaiklus schoongeblazen en vervolgens de oplader op gerateld. De sticker aan de zijkant van de oplader verraadt dat het een loonwerker is. Benardo Capriotti. Zijn zaterdagochtend klus zit er weer op.

Begin van de middag komt een auto het pad van onze accommodatie oprijden. Een oud grijs baasje en drie donkere mannen stappen uit. Er worden maaimachines gepakt en de drie gaan aan de slag. Gedaan met de rust.
Het geluid doet denken aan de 250cc motoren van vroeger op de TT in Assen.
Al het gras rond het complex wordt gemaaid. Het oude baasje verontschuldigd zich, mi dispiace, het heeft nogal geregend waardoor het niet eerder kon. Het maaiwerk duurt drie uur. Irritant, en vervelend dat eigenaar Riccardo Breda het niet heeft gemeld.

Het was al aangekondigd middels aanplakbiljetten in het dorp. Na de mis van 18.00 uur een processione in onore della Madonna del S.S. Rosario. We komen net op tijd aan in het dorp. Het levensgrote Mariabeeld wordt de kerk uitgedragen. De scouting loopt voorop, gevolgd door enkele EHBO'ers, en diverse groepjes, elk achter hun eigen vaandel. Dan het Mariabeeld, waarna de priester, veel jeugd en de fanfare, die vrolijk spelend het officiele deel afsluit. Daarna volgen overige inwoners van het dorp. Een man draagt een paal waarop twee megafoons zijn bevestigd. Elk een andere kant op. Wat de priester en vervolgens jeugd voordragen door de microfoon, galmt daardoor door de Corso Vittorio Emanuele.

Vanavond is de voorstelling van de opera l'occasione fa il ladro. Gioachino Rossini heeft het in 1812 gecomponeerd met tekst van Luigi Prividali.
Zoals eerder deze week afgesproken halen we de kaarten op bij pianiste Maria.
Het is een klein knus theater. Wij zitten op het balkon. Vooraf hebben we ons ingelezen in het verhaal. En dat is maar goed ook. Want de tekst is praktisch niet te volgen. Maar door de goede mimiek van de spelers en onze 'voorstudie' is het verhaal wel te begrijpen.
Qua muziek en zang is het een mooie belevenis. Spatzuiver. Voor ons leken dan. Maar ook de zaal reageert enthousiast dus dat zal wel goed zitten.
Het mooie van deze uitvoering van de ruim twee eeuwen oude opera is dat men het in een modern jasje heeft gestoken, compleet met mobieltjes en app-berichten.
Wij ervaren het als een bijzonder leuke belevenis.
Opvallend is dat het publiek zeer lang applaudiseert voor de zangers en muzikanten. Het 'bravi' is niet van de lucht. Maar men blijft wel zitten; in Nederlandse theaters zou men staan als blijk van waardering voor een bijzondere prestatie.

Het is inmiddels na middernacht.

Alla prossima Tot de volgende keer.