Mondavio

Vannacht hoorden we nog enkele onweersklappen, maar bij het opstaan is het droog en in de loop van ochtend komt de warme zon er door.

We zien een grote bruine roofvogel vlak voor onze veranda door de lucht zweven, op zoek naar prooi. De wind en de vogels zijn het enige dat we horen. En heel af en toe geroep van enkele mensen vanuit de bosjes of velden. Moeilijk te lokaliseren. Het lijkt of ze iets opdrijven. Maar dan is het weer stil.
Alleen het windgeruis en de vogels.

In de middag rijden we naar het dorp Barchi. Het pad vanaf de Agriturismo naar de openbare weg is 1,3 km lang, en heeft door de hevige regenval van de laatste weken over lange delen een vervaarlijk diepe gleuf. Als je daar met een wiel in komt, rijd je er niet meer uit. Goed manoeuvreren dus.

Barchi was vroeger een klein oud vestingdorp, dat nog prachtig intact lijkt gebleven. Via de Porta Nova lopen we de vesting binnen, van waaruit we ver over de heuvels van Le Marche kunnen kijken. Het kleine kerkje met een lange naam: Chiesa Di San Ubaldo o Della Ss. Resurrezione krijgt een opknapbeurt. Ook hier.

Tien minuten verder rijden ligt Mondavio, weer één van de I Borghi più belli d'Italia. En terecht. De centro storico is prachtig en kent enkele pareltjes.
Allereerst het Rocca Roveresca di Mondavio. Bij de entree ziet Jolanda dat 65+ ers korting krijgen. Het heeft zo z'n voordelen. Het 15e eeuws kasteel is momenteel een museum. Over vijf verdiepingen krijgen we een indruk hoe het kasteelleven er vroeger uitzag.

Met hetzelfde kaartje krijgen we toegang tot
Teatro Apollo. Een klein knus kneuterig theater uit 1789 en in 1887 volledig gerenoveerd. Een juweeltje. Er zijn drie verdiepingen balkons of eigenlijk loges, met elk twee stoelen. Het plafond is prachtig beschilderd. En overal rood pluche. Er is een geweldige voorstelling gaande waar het enthousiaste publiek uitzinnig op reageert.

We nemen een aperitivo bij Al Giardino voor we terug keren.

Een glas witte Verdicchio en beiden in een hangmat in de behaaglijke zon met onze e-reader. Jolanda worstelt zich door 'Mevrouw van Gogh' en ik sjees door een spannende detective van David Baldacci.
La Bellezza.

Anja, onze gastvrouw, komt langs. Gisteren bij onze aankomst zei ze dat een goede vriendin van haar ook in Heerhugowaard woont, maar ze wist het adres niet. Wat blijkt nu. Haar vriendin is onze achterbuurvrouw Trudy. Ze brengt haar groeten over. Wat is de wereld toch klein.

Jolanda maakt weer een overheerlijk 'prutje' met strangozzi pasta champignons en andere groente. Strangozzi is heerlijk. Een dikker soort spaghetti, volkoren, langzaam gekneed, het is ruw en poreus waardoor het saus goed opneemt, de droging is op lage temperatuur lees ik allemaal op het etiket. Mijn meisje maakt er iets lekkers van.
Buonissima

A pïù tardi Tot later.