Huis op de heuvel

Bij het opstaan is het voor het eerst zo helder dat we het majestueuze Majella gebergte met besneeuwde toppen kunnen zien liggen.

Het inladen gaat steeds gesmeerder. Er is automatische een soort rolverdeling ontstaan.
09.30 rijden we weg.

Eerst nog een caffè bij Da Masino aan het Ciclopedane Via Verde Cista dei Trabocchi, als afscheid van de bijzondere vissersplatforms. Er is al weer reuring bij Da Masino. Racefietsers, mountainbikers, bekenden, mensen onderweg naar..., allemaal voor een caffè.
Bij ons tweede caffè nemen we een brioche. Een cioccolata en pistacchia ter ere van Remco's verjaardag vandaag. Zestig jaar. Vanwege datzelfde feit nemen we een filmpje op voor de jarige job en zingen hem toe tanti auguri...

Dan zetten we koers naar Città Sant'Angelo. Noordoost van Pescara. Een uurtje rijden. Redelijk bij de kust en daar zou het weer nog het beste zijn volgens de verwachtingen van komende week.

Rond 12 uur zijn we bij Agriturismo Breda. Een (te) groot appartement, voor 6 dagen. Het ligt op een heuvel. Twee zalm- of terracottakleurige gebouwen, met zwembad. We zijn de enige gasten. Vanaf 'onze' heuvel hebben we landinwaarts prachtige vergezichten over het omliggende heuvellandschap. Dat ligt bezaaid met olijfboomgaarden, wijngaarden en andere groene velden. Verstrooid liggen de boerderijen en landhuizen. Achter de heuvels, in de verte, de Gran Sasso, het bergmassief met z'n besneeuwde toppen en een hoogte van 2.912 meter, het hoogst in Abruzzo.
De dichtstbijzijnde boerderij, zo'n 500 meter verderop, houdt schapen.
Aan de andere kant ligt het dorp Città Sant'Angelo. Een hogere heuvel ontneemt het zicht op dit dorp dat één van de borghi più belli d'Italia is. Naar het centro storico is het ongeveer 2 km.

We brengen onze bagage naar binnen. Eten een broodje aan het zwembad en vertrekken naar Città Sant'Angelo voor een eerste verkenning. Ondanks de siësta.

Het oude centrum ligt hoog. Als we via de trappen Corso Vittorio Emanuele bereiken, horen we muziek. Klassieke muziek. Het komt achter de Chiesa di Fancesco vandaan. Daar blijkt het Teatro Comunale te zijn. De deuren zijn open en de orkestklanken galmen over straat. We lopen naar binnen en zien een orkest van een vijftiental musici en een vijftal vocalisten repeteren. De dirigent lijkt niet snel tevreden. We zagen al een aanplakbiljet met aankomende muziekvoorstellingen. Ik maak wat foto- en video-opnames.

De pianiste komt op ons af. Fotograferen wordt vast niet op prijs gesteld, denk ik. Ze informeert of wij toeristen zijn en of wij komend weekend in de buurt zijn. Beide 'si.' Er zijn nog kaarten vrij voor de uitvoeringen zaterdag en zondag. Zij kan ze wel reserveren. Maria heet ze. Dat lijkt ons een goed plan. Wij kiezen voor de uitvoering op zaterdag 21 uur. Het betreft de opera 'L'occasione fa il ladro' (de gelegenheid maakt de dief) van Gioachino Rossini.

We slenteren de Corso Vittorio Emanuele heen en weer. Het is verstild door siesta. Slechts een enkele gelegenheid is open. We bestellen flesjes water bij Caffè del Corso.

Als we terug komen gaan we bij het zwembad liggen, Jolanda neemt ook een plons.
Er is geen auto te horen. Alleen de schapen verderop, af en toe een blaffende hond, een enkele trekker, vogels en gezoem van insecten. Rust.

's Avonds heerlijk op de veranda de zon achter de bergen zien verdwijnen. De krekels begeleiden de zachte klanken van Chiara Civello.

Het was (weer) een heerlijk zonnige dag. 26°C