Gioelia Cremeria Italiana

Dat de douchegel en shampoo ook gemaakt zijn op basis van olijfolie is bij B&B Meriglio Olive Ascolana Beds niet verwonderlijk. Ik pak Jolanda maar niet vast want ze floept waarschijnlijk zo uit m'n handen weg.

Het ontbijt is bij een andere gelegenheid, Caffè Pasticcerra Damiani. Ook al zo'n juweeltje; het bedrijf bestaat sinds 1954. We hebben vouchers gekregen voor de dagen dat wij hier verblijven. Goed voor een Italiaanse colazione ontbijt. Dat is niet royaal: een koffie met brioche of cornetto (croissant). Het is prima zo want gisteravond was 't overvloedig.

We halen een mappa plattegrond bij de toeristeninformatie. En lopen door het oostelijke deel van centro storico. Het is best groot en netjes.

Daarna terug naar Piazza del Popolo voor een caffè bij Meletti. De obers dragen een vlinderdasje in dezelfde mintgroene kleur als het metalen meubilair op het terras. Stijlvol wordt onze bestelling opgediend. Caffè met torta miele en torta marmellata.
In een heerlijke temperatuur met zacht briesje, mensen kijken op het terras. Twee nuftige dames willen op en top behandeld worden. Ze willen zitten in de schaduw, maar niet op de lege schaduwplekken die er al zijn, nee... persé aan een tafeltje vooraan. Of de ober de parasol even uit wil doen. De taart die vervolgens gebracht is ook niet goed. Gedwee wordt een ander aangedragen.
Dan komt Het aangewaggeld. In een lange blauwe jurk met verlept oranje en gele motieven. Het is dik, Het is erg dik. Het is een Homp. De borsten hangen vormloos tot onder de oksels. Er is geen figuur meer te ontdekken. Het pakt een mintgroene stoel. Ben benieuwd of het stoel Het houdt. Voorzichtig zet Het zich neder. Het stoel houdt Het. De overhangende billen verhullen de zitting. We zien nu een vormloze lange blauwe jurk met verlept oranje en gele motieven op vier mintgroene poten.

Bij de winkel van onze gastheer proberen we de Olive all'Ascolana. Het is een Italiaans voorgerecht van gefrituurde, met vlees gevulde olijven. Alle olijven in deze stad zijn groter dan degene die wij kennen. Iets matter van kleur en vleziger. Zo ook bij dit gerecht. Leuk een keer geprobeerd te hebben, de smaak is oké, maar dat is het dan ook.
Ravioli di gallina con pecorino e cannella en Agnolotti (ziet er ook uit als ravioli) al burro e salvia completeren onze lunch. Met uiteraard caffè na.

We lopen door Quartiere Venanza. Veel huizen  zijn opgebouwd uit tufsteen. Dat geeft weer een aparte sfeer aan dit deel van centro storico. Op slechts enkele panden na ziet het er allemaal verzorgd uit. We lopen heuvelop naar Univeraità di Camerino, faculteit architectuur. De studenten studeren buiten in de loggia in plaats van een duf lokaal. Wat heerlijk.

Gisteren liepen we al langs. En vanmorgen kwamen we er ook voorbij onderweg naar onze ontbijtlocatie. Jolanda moest me beide keren wegtrekken. Gioelia Cremeria Italiana. Een ijssalon met een vitrine om van te kwijlen. Nu is het dan eindelijk zover. We gaan naar binnen.  Na veel wikken en wegen maken we een keuze. Zo gruwelijk lekker.
Ik heb de 'ijsmeester' beloofd morgen weer langs te komen  😉 .

We nemen een korte siësta op onze kamer. Zo lekker een accommodatie middenin de stad. Daarna kuieren we weer rustig rond. We zien op Piazza Arringo een fotoshoot met een dikke priester, een zakenman en een zwerver. Daar kan je een mooi verhaal van maken...
We strijken weer neer bij Caffè Meletti, nu voor de aperitivi. En mensen kijken.

Een tafel met twee moeders en kinderen kletsen uitgebreid met elkaar. Dan komt een andere moeder met zoontje voorbij. Na de begroeting besluit ook die aan te schuiven. Dat gebeurt ook bij een voorbij fietsende moeder met kind. De tijd verstrijkt en de gezelligheid neemt toe. 'En de vaders thuis maar wachten op de pasta' zegt Jolanda.

Terug naar de B&B lopen we weer langs de verleidelijke vitrine van Geolia Cremeria Italiana. "Zullen we...?" vraag ik. Het mag niet.

A domani Tot morgen