Dolce far niente

Met een mok warm water stap ik het balkon op. Hangend over de leuning is het genieten van het prachtige uitzicht over het Comomeer. Aan de overzijde van het meer krijgt de zon meer en meer grip op de westoever en beschijnt steeds lagere delen. Je hoort de auto’s die honderd meter voor ons en twintig meter lager over de weg voorbij zoeven. Net als de trein die achter ons twee maal per uur over het spoor glijdt. Maar storend is het geenszins. Het is ook wat je wíl horen en dan krijgen de vogels en de stiltes toch de overhand. Dit voelt als onthaasten.

In de ontbijtzaal annex keuken annex ontspanningsruimte (met piano) maakt Massimo de ontbijten klaar. Er is nog één andere tafel bezet met een jong stel.

Ik wil wat vruchtensap bijschenken maar in plaats van het glas bij te vullen schenk ik het sap in de mok met cappuccino. Dan besef ik toch niet helemaal uitgeslapen te zijn.

Dat besef komt later nogmaals.

Wij krijgen van Massimo twee treinkaartjes van Olcio naar Varenna. Het kneuterige, onbemenste stationnetje van Olcio is twee minuten lopen van de B&B. Het spoor is prima geregeld in Italië. Mooie moderne wagons, goedkoop en over het algemeen prima op tijd. Wel goed opletten want er zijn diverse maatschappijen op hetzelfde spoor en de kaartjes gelden alleen maar voor één maatschappij. Tijdens de treinrit hebben we prima zicht op het meer, afgewisseld met de donkerte van de tunnels. Bij station Varenna Esino oppert Jolanda dat we er uit moeten. “Nee joh, we moeten Varenna hebben, niet 'Veranna Esino'; dit is waarschijnlijk een buitenwijk.”

Niet dus, want de volgende stop blijkt Bellano…

We stappen uit en omdat de eerstvolgende trein terug pas anderhalf uur later vertrekt besluiten we het dorp Bellano in te lopen. En dan blijkt maar weer dat elk nadeel zijn voordeel heeft (JC). Want wat is het hier prachtig.

Bij het meer zitten twee schooljuffen les te geven aan een klas basisschool leerlingen. De jongeren volgen de juf geconcentreerd en trekken zich niets aan van de enkele voorbijgangers. Hoe mooi is dit …

Op een bankje aan het water, met de vriendelijke stem van de schooljuf en enthousiaste reacties van de leerlingen op de achtergrond, genieten we van het uitzicht en van het moment.

Tijdens de lunch meldt Jolanda een haaienvin in het water te zien, en begin ik mij zorgen om haar te maken; teveel Jan van Haasteren puzzels gemaakt?

We wandelen langs het meer. Bellano is mooi groen, kent gezellige terrassen en prachtige gebouwen.

Onderweg terug naar Olcio besluiten we hier langer te blijven. De weersvooruitzichten zijn goed, de locatie en gastvrijheid van Massimo zijn voortreffelijk  en het is hier prima onthaasten. Dolce far niente het heerlijke niets doen.

’s Avonds maken we een ommetje langs de waterkant terwijl de zon achter de bergen verdwijnt.

Alla prossima Tot de volgende keer