Chagrijnig wijf

03.36 uur wordt ik wakker zzzzzzz zanzara mug, licht aan, Jolanda wakker, geen mug te bekennen. 04.12 uur zzzzzzzz zanzara, licht weer aan, Jolanda weer wakker, weer geen mug te zien. 04.48 uur zzzzzzzz zanzara, licht nog een keer aan, Jolanda nog een keer wakker, en ja hoor op de muur. Pats! einde zanzara.

Naast de zanzara worden we ook enkele keren gewekt door flinke regenbuien. Het klinkt op het platte dak en de hardplastic golfplaten van de veranda erger dan het in werkelijkheid is.
Door de verstoorde nacht slapen we uit. En komen pas kwart voor tien uit bed.
Nog af en toe een bui, maar rond 10.30 is het droog en sowieso is het behaaglijk warm.

We rijden naar stazione Padiglione, acht minuten verder. Daar is de dichtstbijzijnde treinopstap naar Roma Termini. Dan weten we alvast waar te parkeren en of daar treinkaartjes te kopen zijn. Voor als we naar de hoofdstad willen reizen.
Er blijkt geen kaartjes verkooppunt of -automaat te zijn. Bij de Bar naast het station vragen we waar de kaartjes kunnen kopen. "Ahh, qui"  hier. "Due biglietti, per favore" en ik pak mijn pasje."No no no, no carte, cash!"  Tja dat heb ik niet.
Terug naar de camping. Bij de receptie gevraagd of zij toevallig treintickets verkopen. Dat niet maar wel bij de Tabbacchi, de camping af, naar rechts, aan het eind van de straat. En vraag naar Biglietti Birg, daarmee kan je de hele dag onbeperkt gebruikt maken van trein, bus, en metro.
Wij lopen op onze slippers naar de Tabacchi. "Due biglietti Birg, per favore". De mevrouw pakt een stapeltje kaartjes onder de toonbank vandaan. Bijeen gehouden door een elastiekje. Ze laat ze door haar vingers ratelen en pakt er één uit. Nogmaals door haar vingers.... "solo uno Birg" ik heb nog maar één Birg. Er is een Tabacchi driehonderd meter verderop. Probeer het daar. Jolanda glundert, even lekker in beweging. Ik ben minder enthousiast.
Bij de tweede Tabacchi zijn drie loketten, alle voorzien van plastic corona schermen. "Si"  bitst de eerste dame, geblondeerd, gezet, en er walmt een verschrikkelijke zweetlucht door de smalle opening van het coronascherm. "Due biglieti Birg, per favore". Zonder een reactie pakt ze twee kaartjes en smijt die voor me neer. Ik moet direct denken aan Hans Dorrestijn's 'Chagrijnig wijf' (beslist kijken op youtube). Ik had mijn pasje al in de aanslag en zij toetst € 18,60 in op de PIN automaat en duwt die vervolgens door de smalle opening. Zonder een woord, wel weer met de zweetwalm. Ik reken af en zeg met een glimlach en op de meest vriendelijke toon "grazie, en je stinkt".

Het is heerlijk weer en we gaan het zwembad in. Er zijn maar vier andere badgasten. Plus een twaalftal mensen bij een hoog bouwwerk achterin het zwembad. Vanmorgen zijn zes mannen er aan begonnen. We speculeren wat dat moet gaan worden. Een apart bouwsel voor de animatiemevrouw / masseuse? Een klimtoestel? Glijbaan? Waterglijbaan?
Het lijkt dat laatste te worden. Het mooiste is het tafereel waarbij acht personen bediscussiëren wáár in het zwembad de glijbaan uit moet komen. Iedereen lijkt een andere mening te hebben. Is dat vooraf niet bepaald?
Prachtig.

A più tardi Tot later