Belvedere

s Morgens blijkt door de stand van de zon het zicht op Gran Sasso nog mooier, scherper. 
Na het ontbijt op de veranda, zetten we ons in een luie stoel aan het zwembad met zicht op het wijdse landelijke heuvellandschap en de Gran Sasso daarachter. Er is nauwelijks beweging, slechts een enkele tractor en de schapen. Maar het blijft boeien. Ook is goed te zien hoe de bergen de wolken tegen houden. Houden zo.
Er is volop zon, 24°C, een zacht briesje, kopje koffie, stilte. Sudoku, e-reader of verslagje schrijven.
Ook dit is La Bellezza.

Jolanda neemt een plons in het zwembad, maar de stofzuiger op de bodem, hoewel niet meer in werking, geeft haar toch een soort van Jaws-gevoel. Ze gaat het bad uit en helemaal aan de andere kant weer in. Na een paar baantjes opdrogen in de zon.

Tegen het middaguur horen we een paar hanen kraaien. Vreemd tijdstip. Hebben de Abruzzese kippen een ander dagritme dan in Holland? Is er een vos in de buurt? Is het voer op? Geen idee. In de verte gaan meer hanen meekraaien. Na vijf minuten is het weer stil.

Ook voor Jos nemen we een felictatiefilmpje op. We zullen de leeftijd niet vermelden, lieve schoonzus.

We lopen omhoog naar centro storico. Een half uurtje wandelen. Jolanda trakteert op een lunch bij Il Grottino, een pittoreske osteria, aanbevolen door Riccardo Breda, eigenaar van onze accommodatie. Aangekomen bij het restaurantje blijkt het gesloten. Ondanks dat men van 13.00 - 14.30 geopend zou zijn. Het is al half twee geweest en vermoedelijk besloot men na een half uur wachten zonder gasten om dicht te gaan.
Hotel Ristorante Belverdere aan de andere kant van Corso Vittorio Emanuele is wel open. De naam Belvedete verraadt het al: een prachtig uitzicht naar de Adriatico. We bestellen Antipasti.
"Wat is het verschil tussen vergane glorie en authentiek?" vragen we ons af als we om ons heen kijken. De hele entourage is van de jaren zestig vorige eeuw. De twee rondbuikige oude mannen die in het restaurant bedienen versterken de indruk van oubolligheid. Waar we eerder bij Villa Maggio aan het Comomeer een gevoel van authentiek hadden, krijgen we hier het idee van vergane glorie.
Maar wat nou ècht het verschil is?
Hoe dan ook; de Antipasti is heerlijk.

Na een half uurtje afdalen gaan we weer bij het zwembad zitten. Het is Gran Sasso niet gelukt alle wolken tegen te houden. Er is wat bewolking maar het is droog en een heerlijke temperatuur. Uitbuiken. Al snel sluiten we de ogen.

We worden wakker door plagende insekten en het gefluit van de schapenboer die zijn kudde hoger de heuvel op had gedreven en de kudde nu klaarmaakt weer naar de stal beneden ons te leiden.
Hij komt met de pecore schapen langs het pad dat naar 'onze' accommodatie gaat. "Hoeveel schapen heeft u?" vraag ik. "Oh, dat weet ik niet precies". Vreemd, hij melkt ze dagelijks, per twaalf tegelijk (dat hebben we eerder vanaf het zwembad al kunnen zien)  ... moet toch niet zo moeilijk zijn.
Wij gaan ze vanavond in bed wel tellen. Vallen we zo in slaap.

Het was (weer) een heerlijk zonnige dag. 24°C

A domani Tot morgen