Animatie

Naast de drie badmeesters loopt nog een jongedame -een jaar of dertig- bij het zwembad. We zien haar elke dag. Daar waar de badmeesters al om 9 uur aanwezig zijn om alles rond het bad klaar te maken, arriveert de dame een kwartier voor de opening van 10 uur. Zij zet dan in een hoek van de ligweide, in de schaduw, een tafel neer en daaronder een paar grote tassen. Animatie, denken wij.
Want zij loopt gedurende dag geregeld langs de ligbedden en praat kort met de badgasten. "Als uw kinderen het zwembad even zat zijn, houd ik ze bezig. Kunt u ook even ontspannen". Service te over op deze camping.
We zien evenwel geen kinderen gebruik maken van de animatiemevrouw. Het zwembad is te aanlokkelijk of ze zijn te moe.

We lopen via de loungebar Lido 18 naar het strand. Het is fine settimana weekend en dus een gezellige drukte. De ligstoel- parasolverhuurder doet goede zaken. Terug bij Lido 18 nemen we een caffè. Als ik wil betalen blijkt wifi uitgevallen, alleen contant. Tja dan moet ik eerst naar de lodge heen en weer. Teruggekomen nog maar een caffè voordat we buitenom de camping lopen. Daar is verder weinig vertier.

We gaan er vandaag niet op uit. Lekker genieten van het mooie weer, op onze veranda of op een ligbed bij het zwembad. De reuring bekijken, lezen, puzzeltje, onze leuke-dingen-te-doen-lijst eens bekijken op uitstapjes voor de komende dagen en in slaap vallen.

Naast ons, bij lodge no 5, is gisteren een italiaans gezin ingetrokken. Vader, moeder en twee dochters. Vader is een jaar of veertig, grijs, groot, breedgeschouderd en heeft een sportief figuur. De twee dochters zijn een jaar of 12 en 14. Gedrieën zijn ze vaak in het zwembad. Moeder is slank en ziet er uit als prototype Italiaanse. Haar zien we nauwelijks. Een enkele keer de veranda vegen of de was ophangen, verder komt ze de lodge niet uit. Zou ze ziek zijn? Ruzie in de tent? Wie weet.

Na siëstatijd liggen we op één van de speciaal voor Acqua Village huurders gereserveerde  bedjes bij het zwembad.
Zo ook onze buurman no 5. Zijn twee dochter zwemmen in het water. Op gegeven moment komt de animatiemevrouw voorbij en buurman no 5 volgt haar. Zijn oudste dochter komt het bad uit en sluit bij hen aan. Maar die dochter van 14 is toch veel te oud voor animatie? Zij keert weer om en gaat het zwembad weer in naar haar zusje. Buurman no 5 loopt verder alleen door met de animatiemevrouw. Naar het donkere hoekje. "Wat gebeurt hier?" Vragen wij ons af.
Zij legt een handdoek op de tafel... Wat is dit? ... Hij trekt zijn shirt uit... Het zal toch niet? ... Italianen zijn soms vrijdenkend, maar híer, weliswaar in een donkere hoekje, maar in het openbaar.... Terwijl je vrouw ziek in de lodge ligt....
Dan blijkt de animatiemevrouw een masseuse te zijn.

We lopen naar de Lounge bar Lido 18 voor de aperitivo. Ze draaien heerlijke blues 'Do you hear that baby, That's the sound of time rollin' on' (Jackie Venson). We krijgen de bestelde crodini. Net buiten de camping wordt stevig gebarbecued, een enorme rookwalm verspreidt zich onder het grote tentdoek van de Lounge bar. 'I'm going to Chicago'  (Fenton Robinson). Nou, wij blijven voorlopig lekker hier.

Jolanda maakt een heerlijke pastasalade, meloen met crudo en wat rauwkost. Flesje wijn en badlakens mee. En hup, naar het strand voor de zonsondergang.
Met het geluid van de kabbelende Mar Tirreno peuzelen we het lekkers op en zien we de zon de zee in zakken.

Abraccio knuffel van ons